الگوهای تخصیص فعالیت

انتخاب شرکت کنندگان فرآیند برای فعالیت ها در فرآیند کسب و کار می تواند با الگوهای تخصیص فعالیت طبقه بندی شود. مجموعه ای غنی از الگوهای تخصیص به تازگی معرفی شده است، در این قسمت، مناسب ترین الگوهای  مورد بحث است.

تخصیص مستقیم (Direct Allocation)
در تخصیص مستقیم، یك فرد خاص، فراتر از یک موقعیت در یک سازمان، به تمام نمونه های فعالیت یک مدل فعالیت خاص اختصاص داده شده است. این تخصیص منابع در مواردی مفید است که در آن دقیقا همان یک نفر که برای انجام این فعالیت ها مناسب است، وجود دارد. مانند رئیس یک شرکت، كسی که در نهایت به تصمیم گیری در سرمایه گذاری بیش از یک آستانه خاص است.
تخصیص مستقیم همیشه می تواند بر اساس تخصیص نقش، که در تیتر بعد شرح داده شده، با تعیین نقش با یک عضو، به سادگی شبیه سازی شود. چنانچه، اگر این خاصیت و دارایی سازمان، ثابت در یک دوره زمانی طولانی باقی ماند، معرفی کردن یک نقش جدید نیازی نیست، و بنابراین تخصیص مستقیم میتواند استفاده شود.

تخصیص بر اساس نقش (Role-Based Allocation)
تخصیص مبتنی بر نقش، روش استاندارد تخصیص کار برای اعضای سازمان است. این روش بر اساس درک همه اعضای یک نقش خاص که دارای عملکرد معادل هستند، به طوری که هر عضو از آن نقش می تواند یک واحد از کار را انجام دهد است. برای هر مدل فعالیت در یک مدل فرایند کسب و کار، نقش اختصاص داده شده، نشان می دهد که تمام اعضای این نقش قادر به انجام نمونه های فعالیت هستند. نگاشت از اطلاعات نقش برای كاركنان دانش خاص، وضوح نقش نامیده می شود. اطلاعات رایج و جاری بروی توانایی كاركنان دانش در طول وضوح نقش استفاده می شود.
دو راه برای تحقق تخصیص مبتنی بر نقش وجود دارد. در روش اول، هنگامی که یك نمونه فعالیت وارد حالت آماده می شود، آیتم كاری بین اعضای گروه ارتباط برقرار می كند. هنگامی که یکی از اعضای گروه، یک آیتم کار انتخاب می كند، آن آیتم کار همراه با سایر اعضای گروه حذف می شود. در روش دوم، تنها یک نفر برای انجام نمونه فعالیت  انتخاب می شود. پس، تنها یک آیتم کار ایجاد می شود.
تخصیص مبتنی بر نقش مجموعه ای از مزیت های جالب با در نظر گرفتن تخصیص مستقیم، فراهم می کند، که همه آنها مربوط به افزایش انعطاف پذیری فرآیندهای کسب و کار است. اولاً، مدل فرایند کسب و کار، زمانی که تغییر در پرسنل وجود دارد، به تغییر نیاز ندارد به عنوان مثال، کارکنان بازنشسته و کارکنان جدید استخدام می شوند. هنگامی که از تخصیص مستقیم استفاده شود، هرگونه تغییر در پرسنل مربوط به افراد به طور مستقیم اختصاص داده شده که موجب تغییر در مدل فرآیند کسب و کار می شود.
ثانیاً، توسط وضوح نقش در زمان اجرای فرآیند کسب و کار، فقط افراد حاضر برای انجام فعالیت ها، انتخاب شده اند. این رویکرد از شرایطی که در آن انتخاب افراد برای انجام نمونه فعالیت هایی که در حال حاضر در دسترس نیستند، اجتناب می كند. در تصمیم نقش مستقیم، زمانی که فرد در دسترس نباشد، هیچ راهی برای ادامه فرایند کسب و کار وجود ندارد.

تخصیص مدت دار (Deferred Allocation)
در تخصیص مدت دار (معوق)، تصمیم در مورد كسی که یك نمونه فعالیت را انجام می دهد فقط در زمان اجرای فرآیند کسب و کار ساخته شده است. برای این منظور، هیچ فرقی بین تخصیص مدت دار و تخصیص مبتنی بر نقش  وجود ندارند. با این حال در تخصیص مدت دار، به جای استفاده از اطلاعات نقش تعریف شده در طول زمان طراحی، تخصیص به عنوان یک گام آشکار در فرایند کسب و کار انجام می شود، و اطلاعات نقش تحت تأثیر و نفوذ نیست.

اعطای مجوز (Authorization)
اعطای مجوز، افراد را به نمونه های فعالیت مبتنی بر موقعیت هایشان تخصیص می دهد. بنابراین، یک لیست از موقعیت های برشمرده شده، که افرادی خاص می توانند انجام دهند را مشخص می كند. این نیز می تواند با اضافه کردن یک نقش جدید كه مجوز می گیرد به دست آید. نوع خاصی از اعطای مجوز که از قابلیت های کارگر دانش برای انجام تخصیص استفاده می کند، ممکن است.

تفکیک وظایف (Separation of Duties)
طرح تخصیص تفکیک وظایف مربوط به گزارشات مختلف در داخل یک فرایند کسب و کار است. به عنوان مثال، یک سند نیاز دارد تا توسط دو کارمند با یک نقش مشترک، امضا و امضای متقابل شود. در تخصیص مبتنی بر وظیفه، این فعالیت ها می تواند توسط کارکنان یکسان انجام شود. تفکیک وظایف اجازه می دهد هر  سند توسط دو کارمند مختلف امضا شود.

جابجایی موردی (Case Handling)
در طرح تخصیص جابجایی موردی، فعالیت های خاصی در فرایند کسب و کار نیاز به درک درستی از حالت کلی دارند. در این محیط، اینکه کارگر دانش به تمام فعالیت های یک نمونه فرآیند کسب و کار می پردازد، بسیار مفید است. این روش خطاها و زمان پردازش را کاهش می دهد، زیرا کارگر دانش در حال حاضر موارد را می داند، و بنابراین می تواند این مسائل را به طور مؤثرتری حل کند و بازده بیشتری نسبت به یکی از مواردی كه شناخته شده نیست، می باشد.

تخصیص بر اساس تاریخچ ه(History-Based Allocation)
ایده تخصیص بر اساس تاریخچه اینگونه می باشد که، یک شخص برای یك نمونه فعالیت بر اساس آنچه این فرد تا پیش از این کار می کرد، در تاریخ نمونه فعالیتی که او به اتمام رسانده بود، اختصاص داده میشود. هدف این است که تخصیص کار برای افراد، با توجه به تجارب شخصی و تخصص شان که در اطلاعات نقش نشان داده نمیشود، باشد. در حالی که این بخشی از ویژگی های نقش نیست، این اطلاعات باید در سیستم مدیریت فرایند کسب و کار نشان داده شود به طوری که آن می تواند در تخصیص بر اساس تاریخ و تجربیات شخصی تصمیم گیرد.

تخصیص سازمانی (Organizational Allocation)
اگر تخصیص سازمانی استفاده می شود، نقشی در کار نیست اما موقعیت در درون سازمان به طور کلی برای تخصیص موارد فعالیت مورد استفاده می باشد. به عنوان مثال، اجازه هزینه، مدیر واحد سازمانی است که نیاز درخواست هزینه را تایید می کند.