حریم مشتری مسئله مهمی است. CRM به مقادیر بزرگی از اطلاعات مشتری از طریق راه‌ های تماسی گوناگون و کانال‌ های ارتباطی رسیدگی می‌کند. فرآیند شخصی‌سازی در CRM به شناسایی کردن هر مشتری به طور فردی و مجموعه ‌هایی از آمارگیری انسانی و داده‌ های رفتاری احتیاج دارد. هنوز بیشتر مشتریان، بسیاری از این اطلاعات را شخصی و خصوصی می‌دانند. بنابراین هر شرکت درگیر وضع دشوار اخلاقی شده است. شرکت می‌خواهد تا جایی که می‌تواند اطلاعاتی درباره هر مشتری جمع‌ آوری کند تا فروش‌ هایش را بالا ببرد؛ ولی در خلال این کار پا را از محدوده حریم شخصی فراتر می‌گذارد.
مسائل محرمانه ‌سازی ساده نیستند. در اینجا نگرانی‌ های مشتری؛ آیین‌ نامه‌های قانونی و سیاست‌های عمومی در تمام دنیا درگیر می‌شوند.هنوز مبهم و نامعین است که چه مقدار از حریم شخصی مشتری باید محافظت شده و نباید استفاده شود.

اما ۴ قانون اصلی مطرح شده‌اند:
۱. مشتری باید مطلع بشود که اطلاعات شخصی‌ اش جمع ‌آوری می‌شود و برای اهدافی خاص استفاده خواهد شد.
۲. مشتری باید قادر باشد تا مورد پیگیری قرار گرفتن را نپذیرد.
۳. مشتری باید اجازه دسترسی به اطلاعات خود و تصحیح آن‌ ها را داشته باشد.
۴. اطلاعات مشتری باید از استفاده غیرمجاز محافظت بشود.
بعضی کمپانی ‌ها «فرم موافقت مشتری» را فراهم می‌ کنند تا موافقت مشتری را برای جمع‌ آوری و استفاده اطلاعات جویا شوند. عرضه کردن خدمات شخصی به مشتری راهی برای راضی کردن مشتریانی است که اطلاعات شخصی خود را در اختیار قرار داده‌اند. همه این تلاش‌ها به منظور ایجاد اعتماد بین شرکت و مشتریانش، طراحی شده است.