برای طراحی موفق تر خوب است بدانیم که با کدام نوع سرویس سروکار داریم.
سه نوع اصلی سرویس ها شامل؛ سرویس های موجودیت ، سرویس های کارکردی و سرویس های فرایندی هستند، که در ادامه به توصیف آنها می پردازیم.

• سرویس موجودیت

این سرویس یک یا چند موجودیت کسب و کار را نشان می دهد. در واقع موجودیت یک noun است که اشیاء سازمان را می سازد، مثل موجودیت مشتری، صورت حساب، محصول و... یک سرویس موجودیت می تواند عملکردهای CRUD را برای موجودیت های اصلی، عملی سازد. صرفاً noun بودن یک چیز معنای سرویس موجودیت را نمی دهد. برای مثال، حساب مشتری ممکن است در تعامل با سیستم های مختلفی ساخته شود، در اینصورت لازم است روند ساخت دریک سرویس فرایند جریان کار پیش رود. استقلال سرویس را بعنوان یک هدف در ذهن داشته باشید که موجب انتخاب نوع سرویس مناسب می شود.
به این دلیل که به بعضی موجودیت ها در سازمان مرتباً مراجعه وجود دارد و سرویس های مرتبط با آنها خصوصیت استفاده مجدد را باید در خود داشته باشند، می توان استراتژی single source of truth را برای آنها بکار برد. (با طرح مدیریت ارشد)

• سرویس کارکردی

این نوع سرویس به نمایش فرایند کسب وکار یا موجودیت کسب وکار نمی پردازد و هیچ ظهوری در مدل کسب وکار ندارد. سرویس کارکردی یک سرویس مبتنی بر تکنولوژی است نه مبتنی بر کسب وکار، و هدف آن ایجاد خواص قابلیت استفاده مجدد و ایجاد کارکردی متمرکز برای دیگر سرویس هاست.
یک سرویس کارکردی می تواند کاری انجام دهد ؛ مثل فرستادن نامه الکترونیکی، یک سرویس امنیت می تواند بعنوان قوانینی مرکزی یا سرویس امنیت، عمل کند.

• سرویس فرایند

این نوع سرویس مجموعه وظایف را مشخص می کند . این وظایف می توانند صرفاً در محدوده دامنه یک سیستم یا در دامنه کل کسب و کار و یا حتی در میان سازمان ها تعیین شوند. یک سرویس فرایند می تواند بعنوان یک orchestration باشد که با یک ESB فراخوانی شود.
بعنوان مثال پردازش فاکتور، ترکیب پردازش می تواند حتی با ساخت به همراه دیگر فرایندها پیچیده تر شود . مثل سرویس استخدام جدیدی که فرایند را در محور استخدام کارمندان جدید تعریف می کند(که خود یک سرویس موجودیت است). چنین سرویس هایی با فراخوانی زیر ساخت IT هم می توانند محیطی برای کارمندان فراهم کنند و در حین راه از سرویس کارکردی برای فرستادن نامه الکترونیکی و سرویس کارکردی دیگر برای سازمان دهی خطاها استفاده کنند.
برای سازمان دهی بهتر رویکردها و ارتباط موفق تر با تحلیل گران و برنامه نویسان، درک نوع سرویس مفید خواهد بود . معماران نیز به وارد کردن نوع سرویس در مدل ها اهمیت می دهند.